Ryczów - historia

Ruiny strażnicy królewskiej na wysokiej skale jurajskiej w pobliżu wsi.

Strażnica powstała najprawdopodobniej w połowie XIV wieku jako kolejny z punktów oporu w systemie obronnym granic od strony czeskiej, zorganizowanego przez Kazimierza Wielkiego.

Ta niepozorna twierdza uzupełniała lukę pomiędzy ówczesnym zamkiem Wołków w Podzamczu, zamkiem rodowym Pileckich w Smoleniu oraz warownią w Bydlinie. Przy tak gęstej sieci obiektów warownych przenikanie dużych grup nieprzyjaciół nie mogło pozostać niezauważone. Przypuszczalnie bezpośrednią przyczyną powstania strażnicy było nasilające się na początku XIV stulecia zagrożenie ze strony czeskiej. W odległości zaledwie dnia marszu od Ryczowa przebiegała bowiem granica z zależnym od Czech księstwem siewierskim i bytomskim.

O Ryczowie znajdujemy dokumenty z 1416 roku, wymieniające Jana z Kwaśniowa trzymającego tę wieś w zastawie. Być może on sam lub jego przodkowie wzięli osadę w zastaw od króla. W dokumencie brak jakiejkolwiek wzmianki o zamku. Niezależnie jednak, kto obiekt użytkował, nie czynił tego zbyt długo, bo już w XV stuleciu strażnica została opuszczona i (sądzi się, że strażnica wcześniej została wysadzona w powietrze) szybko popadła w ruinę. W okresie międzywojennym część skały obsunęła się, a wraz z nią północno-wschodni fragment zamku. Kolejnych zniszczeń dokonali mieszkańcy Ryczowa, którzy wysadzili fragment skały celem pozyskania surowca do budowy domu mieszkalnego. Mury zabezpieczono w latach 60-tych XX wieku.

Współcześnie zachowały się fragmenty murów oraz ziemny wał otaczający skałę.