Morsko - historia

Około 2 km na płn. wsch od wsi Morsko, wśród bukowego lasu, znajduje się skaliste wzgórze z ruinami murowanego zamku. W średniowiecznych dokumentach nosił on nazwę fortalicjum Bancowecz, czyli Bąkowiec. No ale przejdźmy do historii.

Początki zamku nie mają udokumentowanej historii. Być może pierwszą drewnianą warownie wznieśli w XIV wieku Toporczykowie którzy od nazwy dóbr Morsko przybrali nazwisko Morskich. Prawdopodobnie byli rycerzami rabusiami za co Król Władysław Łokietek odebrał im Morsko i oddał wieś w 1327 roku kanonikom laterańskim w Mstowie. W dokumentach z tego okresu nie wspomina się czy w Morsku istniał zamek jednak przez analogię można przyjąć, że w czasach Kazimierza Wielkiego wzniesiono strażnicę w ramach umocnień na pograniczu Śląska i Małopolski. Możliwe jest również że zamek zbudował książę Władysław Opolczyk który pod koniec XIV wieku przez krótki czas był panem tych okolic. Pierwszą wzmiankę o zamku Bąkowiec (Bancowecz) i jego dziedzicu Mikołaju Strzale zapisano w 1390 r. Wiadomo, że od 1392 roku burgrabią zamku był Piotr z Marcinowic herbu Lis, a w latach 1413-1434 klucz bąkowiecki należał do Jana z Sieciechowic. W 1435 roku zamek wraz z przynależnymi dobrami przejął kasztelan sądecki Krystyn z Koziegłów i jego potomni. Na przełomie XV i XVI wieku Morsko posiadali Włodkowie i im przypisuje się wybudowanie nowego murowanego zamku. Wspomina o nim dokument z 1531 roku, kiedy jego właścicielem był Piotr Zborowski. Następnie przeszedł w posiadanie rodziny Brzeskich, a po nich w ręce rodu Giebułtowskich. W latach potopu szwedzkiego zamek został poważnie uszkodzony przez Szwedów.  Od XVII wieku zamek był już w ruinie.

Od XVII wieku aż do XIX wieś i ruiny dawnego zamku były własnością rodziny Heppenów. Około roku 1927 roku wzgórze z ruinami zamku kupił inż. architekt Witold Danielewicz Czeczott, który wybudował tu przed 1933 rokiem dom przy wykorzystaniu murów zamkowych. Po 1945 roku od wdowy po nim, Janiny Czeczott, willę kupiło Zabrzańskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego i stworzyło na działce ośrodek wypoczynkowy budując kawiarnię z tarasem i wyciąg narciarski. W 1961 r. przeprowadzono konserwację ruin, a w 1967 roku wpisano ruiny do rejestru zabytków pod nr 790/67. W 1999 ośrodek wypoczynkowy wraz z ruinami zamku kupiła firma KEM z Dąbrowy Górniczej.